Jak zdefiniować kobiecy orgazm?
Trudno jest jednoznacznie zdefiniować orgazm u kobiety, gdyż jest doświadczeniem znacznie bardziej niejednorodnym w porównaniu z tym, który przeżywają mężczyźni. Ogólnie, można stwierdzić, że kobiecy orgazm:
- jest zjawiskiem różnorodnym, może być odmiennie przeżywany przez poszczególne kobiety
- jest przemijającym doświadczeniem szczytowej, intensywnej przyjemności seksualnej i wiąże się ze zmienionym stanem świadomości
- mogą mu towarzyszyć niezależne od woli, rytmiczne skurcze mięśni miednicy, cewki moczowej i odbytu
- prowadzi do cofnięcia się zmian ukrwienia narządów płciowych związanego z podnieceniem seksualnym,
- wiąże się z uczuciami zadowolenia, dobrostanu.
Jak często wystepują zaburzenia orgazmu u kobiet?
Statystyki dotyczące częstości zgłaszanych trudności z osiąganiem orgazmu wykazują znaczną w zmienność w odniesieniu do różnych części świata (populacji, kultur). W Europie Północnej i w Polsce problem ten jest udziałem niespełna 20% kobiet. Ogólnie, ocenia się, że ok. 10% kobiet nigdy nie przeżyło orgazmu, 10% przeżywa go okazjonalnie i w zależności od osoby partnera, 50% w trakcie stymulacji łechtaczki oraz stosunku pochwowego, pozostałe 30% tylko w trakcie stosunku pochwowego.
Jak się objawiają zaburzenia orgazmu u kobiet?
Objawy najczęściej zgłaszane przez kobiety:
- Nigdy dotąd nie przeżyłam orgazmu.
- Mogę przeżywać orgazm podczas masturbacji, ale nigdy z partnerem.
- Mogę przeżywać orgazm z partnerem, ale tylko podczas stymulacji łechtaczki, nigdy podczas stosunku.
- Mogę osiągnąć orgazm, ale tylko w trakcie specyficznej formy masturbacji (np. podczas poruszania miednicą przy złączonych nogach albo podczas stymulacji strumieniem wody).
- Czuję silną przyjemność, ale nie odczuwam orgazmu fizycznie lub odwrotnie: czuję skurcze mięśni lub rozluźnienie, ale nie odczuwam przyjemności.
- Orgazm jest znacznie opóźniony lub przeżycia podczas orgazmu są bardzo słabe.
Jak postępować w przypadku zaburzeń seksualnych?
Należy przede wszystkim zastanowić się, czy warunki zbliżeń seksualnych stwarzają możliwość swobodnego przeżywania przyjemności i doświadczania orgazmu. Czy zapewniona jest odpowiednio intymna atmosfera? Czy odczuwam bliskość i poczucie bezpieczeństwa, kiedy jestem z partnerem/partnerką? Czy odpowiada mi taka forma stymulacji seksualnej i czy zostały wyczerpane różne alternatywne formy stymulacji (np. pieszczoty oralne, zmiana pozycji seksualnej). Jeżeli mimo zadbania o spełnienie powyżej wymienionych wymogów, trudności z przeżywaniem orgazmu nadal się utrzymują, a w szczególności jeżeli stają się źródłem cierpienia lub konfliktów w związku, jest to sygnał, że warto zwrócić się po pomoc do specjalisty (seksuologa).
Jak lekarz ustala diagnozę?
Lekarz dąży do określenia istoty problemu zaburzeń orgazmu próbując znaleźć odpowiedzi na bardziej szczegółowe pytania, m.in. Czy problem jest wrodzony czy nabyty? Zależny od partnera czy nie? Występuje zawsze, czy okresowo? Czy związany jest z określonymi preferencjami co do stymulacji seksualnej, postawami wobec seksu? Czy nie jest następstwem innych zaburzeń seksualnych dotyczących np. pożądania lub podniecenia? Zadaniem lekarza jest ustalenie, na ile trudności z osiąganiem orgazmu mogą być związane ze współistniejącymi chorobami (jak cukrzyca, zaburzenia hormonalne, neurologiczne, naczyniowe) i stosowanymi lekami, stanem psychicznym, urazowymi doświadczeniami z przeszłości, problemami w związku itd. Pomocne może być przeprowadzenie badania somatycznego lub zlecenie dodatkowych badań laboratoryjnych.
W jaki sposób leczy sie zaburzenia orgazmu u kobiet?
Leczenie może obejmować szeroki wachlarz interwencji, w tym modyfikację blokujących odczuwanie przyjemności postaw wobec seksu, zmiany trybu życia, suplementację hormonalną, zmianę leków wpływających negatywnie na funkcje seksualne, ćwiczenia mięśni miednicy, czy terapię psychoseksualną. Czas leczenia uzależniony jest od czynników blokujących przeżywanie orgazmu, podatności na interwencję, metody leczenia i zaangażowania w terapię. U niektórych pacjentek wystarczające okazuje się kilka spotkań, podczas gdy inne wymagają wielomiesięcznej terapii.
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie? Jak zachować zdolność do przeżywania przyjemności seksualnej (orgazmu)?
Należy oddzielić zdolność do przeżywania orgazmu, która raz uzyskana jest trwała, od faktycznego doświadczania orgazmu, jego częstości i intensywności. To, czy przeżywamy przyjemność seksualną zależy od wielu czynników (wymienionych powyżej), które mogą ulegać dynamicznym zmianom na przestrzeni życia.
Dla podtrzymywania satysfakcjonującej aktywności seksualnej istotne są zarówno dbałość o dobry stan zdrowia, jak i relacje w związku oraz o warunki i charakter samej aktywności seksualnej. Część kobiet ceni sobie powtarzalność sprawdzonych form stymulacji, podczas gdy inne wolą urozmaicenie i zmienność. Ważną umiejętnością jest wspólne podążanie za swoimi pragnieniami i otwarta rozmowa na ten temat.
Autor: Dr n. med. Michał Lew-Starowicz
